Derviş Hu¨neri, hu¨ner isteyen bir yaşamın gu¨ncesi âdeta. Yaşama çabası içindeki bir insanın gu¨nlu¨ğu¨. “Çelik Adam”, gu¨ncenin kahramanıdır: “… bakalım nereye kadar gidecek?”
Nuri Pakdil’e göre, “hayatı tatlılaştıran, acı dersleridir” ve dervişçe bir terbiyeden geçmelidir insan. Edebiyat Kulesi adlı kitabın devamı niteliğindeki Derviş Hu¨neri’nde, inancımıza ve medeniyetimize ve bunların her tu¨rden du¨şmanlarına karşı su¨rekli bir duyarlılık ve bilinçlilik içinde olan bir sanatçıyı, bir yazarı ve onun bakış açısını göru¨yoruz.
Derviş Hu¨neri’nde İstanbul’a veda etmenin derin hu¨znu¨ var. Pakdil trende Ankara’ya dönerken, ona el sallıyor gibi Sirkeci, Bostancı, Su¨leymaniye, Üsku¨dar… Dile gelmiş perde, kitap kolileri ve apartman dairesi. Sessizliğin iç çekişleri ona eşlik ediyor. Ve bu hu¨znu¨ anlatan bir cu¨mle kitap boyunca bizimle birlikte ilerliyor: “Göz yaşımı koyacak yer olmayınca çıkarmadım artık...”
Bu web sitesinde çerez kullanımına izin vermektedir. Web sitesinde gezinmeye devam ederek, bu kullanımı kabul etmiş sayılırsınız. Çerez politikası ve Gizlilik Politikası hakkında detaylı bilgi almak için lütfen ilgili yerlere tıklayınız.